Met een afwezig en een zieke in het team was de hulp van Emma van de F4 hard nodig. Nou met zijn vieren kunnen we het best wel, die reserve speler is immers overbodig. Door de overwinningen van de afgelopen weken. Werd er vol goede moed naar deze nieuwe wedstrijd uitgekeken. Al vroeg in de ochtend werd er gezamenlijk afgereisd naar Scheveningen. Om daar, zo zei Jurjen althans, de winst weer snel af te dwingen. De tegenstander KVS F4 was bekend en ja die was de vorige keer niet verwend. Maar in een warme zaal met heel veel licht hield KVS dit keer de dekking goed dicht. Er werd heel goed gespeeld en gegooid. Maar ja soms werd de spelkans dan toch verklooid. In de eerste kwart ging het scoren dan ook nog niet echt hard. Daniel, Justin en Jurjen brachten de stand op nul-drie, dus ruim voor. Met een gemiddelde van 7 schoten per doelpunt en wij dachten ga zo door. De superspeler kwam er toen voor KVS bij in. Een grote meid maar uit een net gezin. Er was haar verteld niet te schieten op het doel. En dat deed ze met een stalen smoel. Ze speelde de bal naar andere KVS-ers toe. Maar die werden toch al een beetje moe. De bal ging er voor de rust voor hun dan ook niet meer in. Maar Excelsior daarentegen kreeg toch weer volop zin. De superspeler stond Jurjen vaak in de weg. Maar Justin, Justin, Daniel, Justin is wat ik zeg. Die brachten de stand voor de rust op nul – zeven. Ja ja KVS begon weer te beven. Er werd nog steeds goed rondgespeeld en niet teveel kansen uitgedeeld. Onze helden keken goed, voor het overspelen naar andermans snoet. Men wachtte nog even gerust alvorens te werpen, om zo het percentage balbezit nog wat aan te scherpen. Maar de rust had KVS toch wel goed gedaan, en die gingen er dus wel vol tegenaan. De nul op het scorebord verdween al snel. En toen was daar de twee – zeven, oh nee redden ze het wel? Maar daar was onze invaller Emma, zei zag een kans. Ze bracht de score op twee-acht en deed dat vol glans. KVS scoorde daarna nog wel, drie-acht en vier-acht maar de vreugde vervaagde snel. Justin dacht verliezen dat gaat echt niet gebeuren. En wist met vier-negen en vier –tien het spel weer op te fleuren. Jurjen had de superspeler steeds voor zijn neus. Tjonge jonge dat grietje lijkt wel een reus. En nu de laatste minuten volgende snel. Het was Justin wederom, tweemaal nog wel. Zo eindigde de stand op vier – twaalf heel verdiend. En Emma bedankt voor het invallen, je bent nu onze super vriend. De strafworpen werden ook nog gewonnen en dus tevreden aan de terugreis begonnen.
Groet van de rijm Piet.