Moord! Afgelopen zaterdagmiddag is er een vreselijke moord gepleegd op het kunstgras van Excelsior. Een onschuldig (?) beestje is op klaarlichte dag van het leven benomen. Wekenlang fladderde het beestje rustig in de buurt van de wedstrijden van A1. Van geen kwaad bewust! Het liefst zat ze op de rand van de korf waar de A1 moest scoren. Prominent, zelfverzekerd en voorkomend. Niet bepaald een opvliegend karakter. Maar nu is het met de rust gedaan, het beestje is van de mand geschoten. De A1 heeft zich van de pechvogel ontdaan. De laatste veertjes dwarrelen wellicht nog op het veld rondt, maar de pechvogel zit in ieder geval niet meer op de korf van de A1. De gevolgen laten zich raden, Excelsior A1 heeft de wedstrijd tegen titelkandidaat Weidevogels glansrijk gewonnen. Het zuur dit keer voor hen, het zoet voor ons. De Wedstrijd! Vroeg op, zaterdagmorgen. We waren vrijdag al naar onze vakantiebestemming in Zeeland afgereisd. Maar van een wedstrijd spelen voor Excelsior krijg je ook een vakantiegevoel, dus zo erg is dat niet. En op welk terras kun je nou beter zitten, dan het terras bij Excelsior… Over het terras dadelijk meer! Eerst het begin van de wedstrijd. Lekker midden op de dag, een zonnetje en een prima scheidsrechter. De Weidevogels hadden er gelijk ‘zin an’. Met de titelkansen nog open voor ze, gingen ze vol overtuiging de strijd aan. Al snel stond het 1-4. “Alle hens aan dek”, zou ik als goed geaarde zeeman zeggen. En dat gebeurde ook, alle acht van Excelsior veerde op, en met nieuwe koers en vaart werden de Weidevogels bestreden. Nu ook met meer geluk, zie bovenstaande paragraaf over de moord op de pechvogel. De zeilen werden bijgezet en vooral voor de wind ging het al goed. Maar halverwege de wedstrijd wat tegenwind en obstakels. En nu kom ik terug op het onderwerp ‘terras’. Onverwachts kwam er extra steun vanaf het terras. De negende speler stond op. Een ware tsunami aan aanmoedigingen overspoelde het veld. Excelsior A1 voelde zich stevig gesteund door deze aanmoedigingen en verloste zich van iedere obstakel en tegenwind. Trossen los, anker op, recht zo die gaat! De 10-9 betekende de voorsprong. Een ware vloedgolf aan gejuich vanaf het terras. Deze vloedgolf werd zelf heftiger bij de 14-12, deze score moest ons in veilige haven brengen met nog 2 minuten op de klok. De 14-13 in de laatste minuut bracht nog wat donkere wolken. Maar we wisten ons gesterkt door de moord op de pechvogel en het support vanaf het terras. De laatste minuut hielden we stand tegen de storm van die ander vogel: de Weidevogel. Na het laatste fluitsignaal kon de winst binnengehaald worden. Daarna was het nog even afmeren en de verdiende winst vieren. Tranen en tuiten bij de Weidevogels, ze zagen hun kansen op de titel als sneeuw voor de zon verdwijnen. We kennen het gevoel….